اطلاعات مربوط به ویولن

منشأ آن نسبتاً مبهم است ، اعتقاد کلی این است که در آسیا آغاز شده و در اروپا کامل شده است. سه ساز دیگر که خانواده ویولن را تشکیل می دهند ، ویولا ، ویولونسلو (یا ویولن سل) و باس دوتایی (یا باس) خواهند بود.

ویولن خود ابزاری بسیار برازنده است. قطعات آن با انواع مختلف چوب ساخته شده است. شکم ، نوار باس و پست صدا از چوب صنوبر ساخته شده است. تنه ، دنده ، گردن و پل با افرا ساخته شده است. انگشت ، جعبه میخ ، مهره و زین از آبنوس ساخته شده است. همانطور که گیره ها و دکمه با گل سرخ ساخته می شوند.

سازندگان ویولن به چوب های سنی تبدیل شده اند که برای کمک به ساخت ساز استفاده می شود. آنها چوب را ترجیح می دهند که 10 تا بیست سال فصلی باشد. مطابق با آنها ، استاندارد صدای ویولن به ضخامت چوب ، سن و چاشنی آن بستگی دارد.

ویولن به طور معمول حدود 36 سانتی متر (14 اینچ) طول دارد و از یک جعبه چوبی توخالی با گردن ساخته شده است که دارای یک پست صوتی داخلی است که پیشرو (شکم) را با تنه متصل می کند. شکم توسط یک نوار باس داخلی تقویت می شود ، که تحت کمترین رشته قرار دارد. از طرفین ویولن به عنوان دنده گفته می شود.

چهار رشته از خیاط نصب شده در قسمت پایین ویولن در یک پل چوبی و تخته انگشت اجرا می شود. آنها منجر به یک جعبه میخ ، کمی بالاتر از صفحه انگشت می شوند ، جایی که در اطراف میخ های تنظیم شده زخم می شوند.

این پل رشته ها را در یک پیکربندی قوس دار نگه می دارد و به ویولونیست اجازه می دهد رشته ها را به طور جداگانه بازی کند. علاوه بر این ، ارتعاشات رشته ای را به شکم منتقل می کند ، از آنجا که آنها توسط Sound Post تولید یادداشت های Timbre و Nobitility به صندوق عقب منتقل می شوند.

در ابتدا رشته های ویولن از روده تولید می شدند. با این حال ، این رشته ها با توجه به اینکه طولانی مدت طول می کشد و نت های بهتری تولید می کنند ، رشته های فلزی جایگزین شده اند. چندین سازنده ویولن نیز از رشته های با رنگ مصنوعی استفاده می کنند زیرا کمتر در معرض رطوبت و تغییر دما هستند.

ویولونیست به طور کلی ویولن را در دست چپ گهواره می کند و از دست مناسب برای انجام کمان روی رشته ها استفاده می کند.

زمین با کمک کمان کنترل می شود زیرا صدا با فشار دادن رشته با انگشت دست چپ تنظیم می شود.